رزماری

اکلیل کوهی، رزماری

نام انگلیسی:Rosemary

نام علمی:Rosmarinus officinalis L

تیره:Labiatae

شرح:اکلیل کوهی درختچه ای است با شاخه های انبوه چوبی و ارتفاع 5/0 – 2 متر که بر روی شاخه های قدیمی تر پوست فلس مانندی دارد. پاجوش های آن کرکدار است و برگهای سوزنی شکل به طول 15-35 میلیمتر دارد. این برگها برگشته، با سطح فوقانی سبز رنگ و سطح تحتانی خاکستری تیره است. گلهای آن به طول یک سانتیمتر و رنگ آبی روشن، به شکل دسته های 2 – 10 تایی در محور برگ ظاهر می شود. در بین ماههای فرودین تا اوایل خرداد گل می دهد. تمام قسمتهای این گیاه خوشبو است. از طریق بذر و قلمه قابل کشت می باشد.

قسمت های مورد استفاده: از برگهای خشک و بندرت برگهای تازه این گیاه ( به عنوان چاشنی ) استفاده می شود.

زیستگاه و گردآوری: گیاهی بومی مناطق مدیترانه ای است. درجنوب اروپا به طور تجارتی کاشته می شود. پاجوشهای پر برگ آن را در ماههای تیر و مرداد گرد آوری می کنند و در حرارت کمتر از 35 درجه سانتیگراد می خشکانند و پس از خشک شدن برگها را جدا می کنند.

ایران: این گیاه در آذربایجان و کردستان می روید.

ترکیبات و اثر: اکلیل کوهی حاوی اسانس فرار و تانن است. اثر ضدعفونی کنندگی و معرق دارد. از راه خوراکی، با مقادیر دارویی کم جریان خون را در اندامهای شکمی افزایش می دهد و ترشح شیره های گوارشی و صفرا را تحریک می کند. همچنین یک داروی مدر است. با مقادیر زیاد باعث ایجاد اسپاسم و سرگیجه می شود.

مصرف: اکلیل کوهی را معمولا به شکل پماد یا عرق به عنوان یک لینیمان برای درمان روماتیسم و درمان میگرن مصرف می کنند. از دم کرده آن ( یک مشت برگ این گیاه را با نیم لیتر آب بجوشانید و بگذارید سرد شود ) برای شستسوی زخمها استفاده می شود. از طریق خوراکی این دم کرده را به عنوان یک داروی پیشاب آور و برای افزایش دهنده ترشح صفرا مصرف می کنند. همچنین به عنوان چاشنی نیز مصرف می شود ولی بندرت اشتها را زیاد می کند. مصرف آن به مقدار زیاد خصوصا برای زنان باردار سمی است.